جوانی

حسین پناهی در6شهریور 1335 در روستای دژکوه از توابع شهرسوق از توابع کهگیلویه در استان کهگیلویه وبویراحمد زاده شد.

پس از اتمام تحصیل دربهبهان به توصیه و خواست پدر برای تحصیل به مدرسهٔ آیت‌الله گلپایگانی رفت و بعد از پایان تحصیلات

برای ارشاد و راهنمایی مردم به محل زندگی‌اش بازگشت. چند ماهی در کسوت روحانیت به مردم خدمت کرد تا اینکه

ادمه مطلب

بعد از مرگم، انگشت‌های مرا به رایگان در اختیار اداره انگشت‌نگاری قرار دهید.

به پزشک قانونی بگویید روح مرا کالبدشکافی کند، من به آن مشکوکم!

ورثه حق دارند با طلبکاران من کتک ‌کاری کنند.

حسین پناهی :

بگویید قبرم را بزرگ بسازند

تمام ارزوهایم را باخود به گور می برم . . .!!!

پيرمرد همسايه آلزايمر دارد

ديروز زيادي شلوغش کرده بودند

او فقط فراموش کرده بود

از خواب بيدار شود

زنده یاد حسين پناهي

  يكي مي آيد به زور؛

يكي مي رود به انتخاب؛
پس اين ها همه اسمش زندگيست
دلتنگي ها؛
دلخوشي ها؛
ثانيه ها؛
دقيقه ها                حسين پناهي

                       به بهشت نمی روم

            اگر مادرم آنجا نباشد!

تقدیم به تمام مادران و دختران ایران زمین

صدای پای تو که می روی...صدای پای مرگ که می آید...
دیگر چیزی را نمی شنوم !

و این چنین آغاز شد تراژدی تخریب انسان ُ خـــدا

از شیطان که کلمه بود

و از کلمه که شیطان بود

کلمه ای از پس ِ کلمه ای زاده می شد

و انسان بنای همه چیز را بر کلمه نهاد

و خدا را با کلمه تعریف کرد

و تا این لحظه هرگز نیندیشید که کلمه نیاز ما بود

و خــدا نیاز نبود و خــدا کلمه نبود

خــدا ، خــدا بود و هرگز کسی به این حقیقت نیندیشید

در سکوت سترگ آفرینش ، ما حرف زدیم

و حرف نیاز ما بود هم گونی ِ کلمات محال بود

پس قابیل صخره بر سر هابیل کوبید

که خــدا کلمه ی من است کلمه ی تو خــدا نیست

و این چنین شد که ما با کلمه به جنگ ِ خـــدای یک دیگر رفتیم

و هم دیگر را کُشتیم

هم گونی ِ کلمات محال است !

پس نه تو به خدای من اعتماد کن

و نه من به خدای تو...

ما تــلخ می میریم و خــدا بر جنازه ی ما اشک می ریزد

با کلاغی در بکراندش ...

اِی وای! اگر راهِ بهشت از دلِ جهنم نمی گذشت
و این کوره راهِ آتشین
از بهشت،ما را به هر جهنمی که می خواستیم نمی رساند!
ای وای!اگر در هر کلام کلمه یی گلوی مان را نمی خراشید
و باز گاهِ کودکِ خاطرمان میدانِ مینِ خاطره ها نبود!
اِی وای! اگر تیغ نبود
و تاج خار گیسوهامان را با خون آذین نمی بست!
اِی وای!اگر چون مُرده ها
مُرده بودیم
و هم چون آنانی که نیامدند و نمی آیند و نخواهند آمد...
از نعمتِ هزار مرگ محروم می شدیم!
اِی وای! اگر نبودیم!

از کتابِ:
راه با رفیق

ﻫﻤﻪ ﺍﯾﻨﻮ ﻣﯿﺪﻭﻧﻦ
ﮐﻪ ﺑﺎﺭﻭﻥ
ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻭ ﻫﻤﻪ ﮐﺴﻤﻪ
ﺁﺩﻣﯽ ﻭﺑﺨﺘﺸﻪ
ﺣﺎﻻ ﺩﯾﮕﻪ ﻭﻗﺘﺸﻪ
ﮐﻪ ﺟﻮﺟﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺸﻤﺎﺭﻡ
ﭼﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﭼﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ
ﺑﻘﺎﻟﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ
ﻣﯽ ﺭﺳﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﻡ
ﺁﺧﺮﻩ ﭘﺎﯾﯿﺰﻩ
ﺣﺴﺎﺑﺎ ﻟﺒﺮﯾﺰﻩ
ﯾﮏ ﻭ ﺩﻭ ! ﻫﻮﺷﻢ ﭘﺮﯾﺪ
ﯾﻪ ﺳﯿﺎﻩ ﻭ ﯾﻪ ﺳﻔﯿﺪ
ﺟﺎ ﺟﺎ ﺟﺎ
ﺷﮑﺮ ﺧﺪﺍ
ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯﻡ ﺑﺴﻤﻪ

بی شک جهان را به عشق کسی آفریده اند
چون من که آفریده ام از عشق
جهانی برای تو
حسین پناهی

سیاه سیاهم !
با زرد هم آهنگم کُن استاد!!!
گاه،
حجمِ یک کلاغ
کُنتراستِ یک تابلو را
حفظ می کند!

از کتابِ:
نمی دانم ها

بي تو
نه بوی ِ خاک نجاتم داد
نه شمارش ستاره ها تسكينم،
چرا صدايم كردی
چرا ؟
سراسيمه و مشتاق
سی سال بيهوده ، در انتظار تو ماندم و نيامدی
نشان به آن نشان
كه دو هزار سال از ميلاد مسيح مي گذشت
و عصر
عصر واليوم بود
و فلسفه بود
و ساندويچ دل وجگر . . .

خب ..آره که خیابونا و بارونا و میدونا و آسمونا ارث بابامه
واسه همینه که از بوق سگ تا دین روز
این کله پوکو میگیرم بالا
و از بی سیگاری میزنم زیر آواز
و اینقدر میخونم
تا این گلوی وا مونده وا بمونه.... تا که شب بشه و بچپم تو یه چار دیواری حلبی
که عمو بارون رو طاقش
عشق سیاه خیالی منو ضرب گرفته . . .

من حسینم
پناهی ام
من حسینم , پناهی ام
خودمو می بینم
خودمو می شنفم
تا هستم جهان ارثیه بابامه.
سلاماش و همه عشقاش و همه درداش , تنهائیاش
وقتی هم نبودم مال شما.
اگه دوست داری با من ببین , یا بذار باهات ببینم
با من بگو یا بذار باهات بگم
سلامامونو , عشقامونو , دردامونو , تنهائیامونو
ها؟!